مرغ دومنی

موجدات طمع کار در هر شکل و شمایلی پیدا میشود.

موجودات حق به جانب حریصی که وقتی حق دیگران و پایمال میکنند باز هم طلبکار هستن.

انها نه تنها وقتی حق کسی و پایمال میکنند ناراحت نیستند

بلکه اگر کسی به انها اعتراض کند انها را مورد سرزنش قرار میدهند که چرا انها را نارحت میکنند.

داستان مرغ دو منی نیز حکایت همین موجودات است که در این کتاب به صورت شعر در آمده است.

تاریخچه و داستان کتاب شعر مرغ دومنی

میرزا محمدخان قزوینی (۱۱ فروردین ۱۲۵۶ تهران – ۶ خرداد ۱۳۲۸ تهران)، ادیب و پژوهشگر تاریخ و فرهنگ ایران بود.

این داستان  یکی از نوشته های این دانشمند ادیب است که اینجانب به صورت شعر در آوردم.

شغالی مرغی از خانه پیر زنی دزدید. پیر زن در عقب او نفرین کنان فریاد می کرد: ای وای! مرغ دو منی مرا شغال برد.

شغال از این مبالغه سخت در غضب شد و از غایت تعجّب و غضب به پیر زن دشنام داد.

در آن میان روباهی به شغال رسید و

گفت : چرا این قدر بر افروخته ای؟ گفت: ببین این پیرزن چه قدر چقدر دروغگو و بی انصاف است.

مرغی را که یک چارک هم نمی شود دو من می خواند!

روباه گفت: بده ببینم چه قدر سنگین است!

وقتی مرغ را گرفت روی به گریز نهاد و گفت: به پیر زن بگو مرغ را به پای من چهار من حساب کند.

نتیجه اخلاقی کتاب شعر مرغ دومنی

همیشه به بازدهی کارتان توجه داشته باشید و نه به اظهار نظرهایی که در مورد کارتان از طرف دیگران می شود.

چون اگر اصل موضوع را فراموش کنید، دلسرد شده و همانی را هم که دارید از چنگتان در خواهند آورد.

(حامد عباسی)